خدا و معنای زندگی

انسان موجودی هدف مند است, و زندگی او در صورتی معنادار می شود که هدف واقعی اش را بشناسد و به دنبال آن برود, به گمان من, هدف او جز از راه ارتباط با خدا محقق نمی شود. بنابراین, زندگی او جز از راه ارتباط با خدا و جلب رضایت او معنا پیدا نمی کند. و تنها تحقّق هدف خدا از سوی انسان می تواند سرچشمه معنای زندگی او باشد. اگر کسی این راه را نپیماید, زندگی او در واقع, پوچ و بی معناست, اگرچه خود از آن احساس رضایت کند, مانند کسی که تنبلی و سربار دیگران شدن را برای خودش افتخار بداند و از آن احساس رضایت کند. هرکس بیش تر رضایت خدای متعال را جلب کند, زندگی اش معنادارتر خواهد شد. در این مقاله سعی کرده ایم ابتدا شمایی کلی از این مدعا با بیان ویژگی های خدا, انسان, معنای زندگی, و رابطه اش با خدا ارائه دهیم, سپس اشکالات وارده بر این مدعا را که در مقاله (آیا هدف خداوند می تواندسرچشمه معنای زندگی باشد؟) ذکر شده, پاسخ دهیم.